Hello world!

Χαιρετώ την blogόσφαιρα.

Μέσα σε έναν κικεώνα ραγδαίων πολιτικών εξελίξεων, νομίζω ήρθε η ώρα να ακουστεί η φωνή του καθένα από εμάς. Και αν το μόνο βήμα που μας δίνεται είναι αυτό του διαδικτύου, τότε θα πρέπει να το εκμεταλλευτούμε. Γιατί εμείς, η γενιά των 30 (συν πλην κάτι), έχουμε βαρεθεί να αποφασίζουν οι άλλοι για εμάς και έχουμε σιχαθεί τον ωχαδερφισμό της κοινωνίας αλλά και την ατελείωτη γκρίνια. Έχουμε κουραστεί να μας κοροϊδεύουν οι εκάστοτε εθνοπατέρες και έχουμε αηδιάσει με την υποκρισία των ιθυνόντων. Αναρωτιόμαστε πού στην ευχή πάει αυτός ο τόπος, αλλά απάντηση ξεκάθαρη δεν παίρνουμε. Το μόνο που βλέπουμε είναι ότι ο καθένας κοιτάζει να βολευτεί όπως - όπως αδιαφορώντας για κάθε τι γύρω του. Επίσης βλέπουμε μια δυσαρέσκεια για το πολιτικό τοπίο, αλλά από την άλλη, μήπως όλα αυτά γίνονται με τη δική μας ανοχή; Μήπως στην τελική έχουμε τους πολιτικούς που μας αξίζουν; Μήπως έχουμε το κράτος που μας αξίζει; Γιατί το μόνο που αφουγκράζομαι είναι μια διάχυτη γκρίνια (το εθνικό μας σπορ). Αλλά τι κάνει ο καθένας από εμάς που γκρινιάζει για να βοηθήσει τον τόπο; Τίποτα. Περιμένουμε από τους από πάνω να κάνουν. Ναι, αλλά δεν είναι έτσι. Ας κουνήσουμε κι εμείς λίγο το δαχτυλάκι μας. Τι, όλα στο πιάτο τα θέλουμε πια, ουρανοκατέβατα; Έλεος, πια.
Τελοσπάντων. Αυτά για αρχή. Θα επανέλθω δριμύτερη.