Ιδού, λοιπόν, η Ρόδος....
Και μπορεί ο τρυποκάρυδος να μη θέλει να μιλήσει (http://trupokarudos.blogspot.com/2010/05/blog-post_27.html), θέλω όμως εγώ. Μου δημιουργήθηκε μια απορία βρε αδερφέ...Να την πω; Εφόσον το έγκλημα είναι ετήσιο και προγραμματισμένο στη συγκεκριμένη, τι κάνει νιάου-νιάου στα κεραμίδια; Το έβαλαν οι απλοί πολίτες (όχι ότι ορισμένοι από αυτούς είναι καλύτερα φυντάνια-δες το ροδίτη βοσκό που κρέμασε δύο κυνηγόσκυλα) ή μήπως κάποιοι δημοτικοί άρχοντες; Ή μήπως κάποιοι "εξέχοντες" πολίτες με τη συμβολή και προστασία των δημοτικών αρχόντων; Λέω εγώ τώρα...
Και τελοσπάντων που θα πάει αυτή η κατάσταση; Κρήτη και Ρόδος κρατούν τα πρωτεία στους βασανισμούς και στις δολοφονίες ζώων. Ακολουθεί πιστά, βέβαια, η λοιπή περιφέρεια αλλά και τα αστικά κέντρα. Με λίγα λόγια, όλη η επικράτεια. Οι αρχές εθελοτυφλούν ή αδιαφορούν συνήθως και όταν προσπαθούν να κάνουν τη δουλειά τους βρίσκουν τοίχο. Πχ, στο χωριό όλοι ξέρουν ποιος κρέμασε το σκυλί αλλά κανείς δε μιλάει. Από τους δήμους ελάχιστοι ανταποκρίνονται στις υποχρεώσεις τους για τα αδέσποτα. Αλλά δεν είναι εκεί το βαθύτερο πρόβλημα. Είναι στην έλλειψη παιδείας. Η παιδεία του μέσου Νεοέλληνα είναι για γέλια και για κλάματα... ΤΑ ΖΩΑ ΟΜΩΣ ΤΙ ΦΤΑΙΝΕ; Και μη μιλήσει κανείς για Θεία Δίκη και τιμωρία από το Θεό. Το άλλο με τον Τοτό το ξέρετε; Αν υπήρχε Θεός, θα άφηνε τα αθώα πλάσματα να υποφέρουν και τους βασανιστές τους να ζουν χαίροντας την εμπιστοσύνη και το θαυμασμό των (βλάχαρων και απαίδευτων) συμπολιτών τους;
Ουφ πια!
